امپرسیونیست فحشی که از آن استقبال شد!
تاریخ انتشار: ۳۰ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۸۷۹۹۶
«کلود مونه» در طول زندگی خود، از نوجوانی تا مرگش در سن ۸۶ سالگی، نقاشی می‌کشید. او بدون احتساب طراحی‌هایش بیش از ۲۰۰۰ نقاشی از خود به جای گذاشت. می‌دانیم که محدود کردن فهرست آثار ارزشمند این هنرمند به ۱۰ اثر، گویای مهارت «مونه» نیست، چراکه این نقاش فرانسوی یکی از چهره‌های اصلی امپرسیونیسم است. او زندگی را به دقت مشاهده می‌کرد و به نور و آب علاقه داشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش ایران اکونومیست، «کلود مونه» به عنوان یک دوستدار طبیعت تمام عمر خود را برای تکامل هنر خود به کار گرفت تا جایی که راه را برای مدرنیته، به ویژه انتزاع در هنر هموار کرد. در ادامه با ۱۰ نقاشی به انتخاب «دیلی‌آرت» آشنا می‌شوید که فقط نقطه شروعی برای کاوش در کارنامه درخشان این نقاش فرانسوی محسوب می‌شود.
۱. «نمایی از روئل» ۱۸۵۸
«کلود مونه» در جوانی به عنوان یک کاریکاتوریستبه موفقیت‌هایی دست یافت. یک دلال رنگ نقاشی‌های او را خرید و آنها را در کنار نقاشی های مربی و دوستش «اوژن بودن» به نمایش گذاشت. «کامیل کوروت» نقاش مکتب باربیزون از این نقاش به عنوان «پادشاه آسمان ها» یاد می کند. مونه به او نزدیک شد و با او همکاری کرد. در نخستین روز «بودین» از راه رسید، سه پایه خود را نصب کرد و دست به کار شد. این آغاز یک مسیر برای کلود مونه بود. او فهمید که می‌خواهد نقاش شود.
«بودین» چشم های مونه را آموزش داد، از دانشش به او آموخت و او را با طبیعت و زیبایی‌های آن آشنا کرد. یکی از نتایج این جلسات، نقاشی «نمایی در روئل» است که شاید نخستین نقاشی «مونه» باشد. او یادگیری نقاشی را با «یوهان جانگکایند»، شاگرد «بودین» ادامه داد. «مونه» بعداً در کارگاه‌های آموزشی در پاریس شرکت کرد، اما مدتی بعد ترجیح داد مستقل فعالیت کند.
۲. «زاغ» ۱۸۶۸ تا ۱۸۶۹
«کلود مونه» چندین سال درگیر مشکلات مالی بود و بدهی داشت. با وجود چند نمایشگاه موفق، به رسمیت شناخته شدن و موفقیت او به عنوان یک نقاش زمان برد. این نقاش چیره‌دست فرانسوی از لذت‌های ساده‌ای مانند گذراندن وقت با خانواده، یک غذای خوب و آرامش حومه شهر بهره می‌برد.
این لحظات آرامش‌بخش به خلق چندین تابلو نقاشی خیره‌کننده منجر شد که یکی از آنها «زاغ» است. این نقاشی در سال ۱۸۶۹ از سوی نمایشگاه رسمی «سالن» رد شد. «مونه» معتقد بود که حومه شهر در زمستان در مقایسه با تابستان جلوه زیباتری دارد. نقاشی کردن در فضای باز زمستان به «مونه» این امکان را می‌داد تا به تصویر کشیدن بازتاب نور آفتاب در برف را تمرین کند.
۳. « La Grenouillère» سال ۱۸۶۹
«مونه» در همان سالی که نقاشی «زاغ» را خلق کرده بود برای نقاشی کردن به همراه «پیر آگوست رنوار»، یکی دیگر از استادان امپرسیونیست، به فضای باز رفت. مونه با بسیاری از نقاشان معروف، از جمله پیسارو، دگا، سزان، مانه و دیگران دوست بود. او همچنین دارای یک مجموعه خصوصی باشکوه از نقاشی‌ها بود که اکثر آنها آثار هنری بستگان او بودند.
«مونه» و «رنوار» می‌خواستند موضوعی مدرن مرتبط با فعالیت‌های اوقات فراغت دوران زندگی خود را به تصویر بکشند و به همین دلیل «Grenouillère» که یک حمام و کافه شناور بود را به عنوان سوژه انتخاب کردند. هنگامی دو نسخه نقاشی‌شده توسط «مونه» و «رنوار» را با هم مقایسه می‌کنیم، می‌بینیم که مونه فاصله بیشتری از سوژه دارد و اشخاص داخل نقاشی تارتر به چشم می‌خورند. «مونه» در این نقاشی به روشنایی و حرکت جریان آب تأکید می‌کند؛ این در حقیقت ظهور سبک امپرسیونیسم بود.
۴. «طلوع آفتاب» ۱۸۷۲ تا ۱۸۷۳
این نقاشی است که باعث پیدایش اصطلاح «امپرسیونیسم» شد. مونه در این نقاشی نیز همچون نقاشی قبلی این فهرست به طرز قابل‌توجهی منظره را بدون در نظر گرفتن جزئیات به تصویر کشیده است. او حرکت نور و آب و در واقع حرکت زندگی را با ضربات کوچک قلمو و رنگ به نمایش گذاشته است.
این سبک نوآورانه مونه و سایر نقاشان مشابه را از نمایشگاه سالن رسمی حذف کرد. در واکنش به این اتفاقات، این گروه از نقاشان تصمیم گرفتند یک نمایشگاه مستقل در سال ۱۸۷۴ برگزار گنند. منتقدان شوریده شدند و یکی از آنها نقاشان را با لقب امپرسیونیست‌ها به تمسخر گرفت. او بدشانسی آورد. این گروه از نقاشان از نام پیشنهادی استقبال کردند و آن را به نماد سبک خود تبدیل کردند.
۵. «کارگاه قایقی» سال ۱۸۷۶
کلود مونه در سال ۱۸۷۳ یک کارگاه نقاشی بر روی قایق ساخت تا بتواند با آزادی کامل روی آب نقاشی کند و فاصله بین خود و سوژه را کم کند. تولید تیوپ‌های رنگ، این نوع کار در فضای باز را تسهیل کرد. قبلاً تجهیزات نقاشی باعث محدودیت‌هایی می‌شد و نقاشان مجبور بودند در کارگاه‌های هنری کار کنند.
انتخاب یک قایق برای ساخت کارگاه نقاشی تصمیم عجیبی برای «مونه» نبود چراکه او علاوه بر اینکه به عنوان نقاش نور شناخته می‌شود، نقاش آب نیز بود. این هنرمند شیفته به تصویر کشیدن آب، زمان قابل توجهی را در این قایق گذراند.
«مونه» در این راه با دوستش «ادوارد مانه» همراه می‌شد و در یکی از نقاشی‌هایش «مانه» را در همین کارگاه قایقی به تصویر کشید. «مونه» چندین‌بار این قایق را نقاشی کرد و نقاشی‌های بسیاری از سواحل رودخانه سن فرانسه و این قایق خلق کرد.
۶. «ایستگاه سن-لازار» ۱۸۷۷
کلود مونه در سال ۱۸۷۷ آثار قابل توجهی را هم در داخل و هم خارج از ایستگاه سن لازار پاریس خلق کرد و نقاشی «ایستگاه سن لازار» سال ۱۸۷۷ یکی از آنها است.
۷. «شقایق‌ها» ۱۸۷۳
کلود مونه در نخستین نمایشگاه امپرسیونیسم تابلو نقاشی «شقایق‌ها» را نیز به نمایش گذاشت. این تابلو نقاشی همسر اولش کامیل و پسرشان ژان را در حال قدم زدن در مزرعه به تصویر می‌کشد. اعضای خانواده مونه اغلب سوژه نقاشی‌های او می‌شدند. او عاشق گذراندن وقت با نزدیکانش بود و این مسئله در آثار هنری‌اش نیز مشخص است.
این رویکرد منجر به خلق شاهکارهای بیشتری شد، که از جمله آنها به «قدم زدن، زنی با سایبان» می‌توان اشاره کرد. او زندگی خود را در چنین نقاشی‌هایی به تصویر می‌کشید، اما با گذشت زمان، به تدریج عناصر طبیعی جای انسان‌ها را در نقاشی‌های او گرفتند.
۸. مجموعه نقاشی‌های: کومه‌های گندم، سپیدارها و کلیسای جامع روآن
«کلود مونه» خلق نقاشی در قالب مجموعه را از سال ۱۸۹۰ آغاز کرد. مشهورترین این مجموعه نقاشی‌ها موضوعاتی همچون کومه‌های گندم، سپیدار و کلیسای جامع روآن را به تصویر می‌کشند.
تمامی این نقاشی‌ها در یک مجموعه مشابه یکدیگر خلق شده‌اند و تنها تفاوت آنها نحوه تابش نور آفتاب است.
از همین نکته می‌توان اهمیت و علاقه «مونه» در نقاشی کردن حالات مختلف تابش نور خورشید را دریافت. او در این مجموعه نقاشی‌ها روند تغییر فصل و آب و هوا را نیز به تصویر کشید.
۹. «کانال بزرگ» ۱۹۰۸
کلود مونه همیشه در سفر بود و سفر همواره فرصت‌های جدید نقاشی کردن را برای او فراهم می‌کرد. زمانی که پس از جنگ فرانسه و پروس به لندن نقل مکان کرد، از این فرصت برای نقاشی مکان‌های مختلف شهر، از جمله پارک‌های عمومی و رودخانه تیمز استفاده کرد. مونه در آنجا با نقاشی‌های ترنر آشنا شد. مونه بعداً با سبکی متمایزتر به لندن بازگشت و مناظر باشکوهی از مجلس بریتانیا در حال محو شدن را به تصویر کشید.
او پس از بازدید از لندن، به هلند سفر کرد و مدتی را نیز در نروژ سپری کرد. مونه همچنین به ایتالیا سفر کرد. نقاشی «کانال بزرگ» نتیجه سفر او به ایتالیا است.
۱۰. مجموعه نقاشی‌های «نیلوفرهای آبی»
از حوالی ۱۸۹۰ میلادی تا درگذشت مونه در سال ۱۹۲۶ میلادی، منبع الهام اصلی نقاشی‌های این هنرمند، برکه باغ ژیورنی، به ویژه نیلوفرهای آبی برکه بودند. او نقاشی‌هایی از نیلوفرهای آبی با نمای نزدیک نقاشی کرد.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: کلود مونه ، بررسی زندگی هنری مونه
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: کلود مونه مجموعه نقاشی ها تصویر کشید اثر کلود مونه نقاشی کردن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۸۷۹۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برپایی نمایشگاه آثار آندره سوروگیان درباره شاهنامه در ایروان
به گزارش خبرنگار مهر، موزه ماتناداران در شهر ایروان با نام کامل «ماتنادارانِ مسروپ ماشتوتس» از بنیادهای برجسته ارمنستان به شمار می‌رود که به نام ماشتوتس ابداع‌کننده الفبای زبان ارمنی، نامگذاری شده است.
«ماتناداران» در معنای لغوی به مجموعه‌ای گفته می‌شود که مکانی برای نگهداری اسناد، متون خطی و کتاب‌های دست‌نویس قدیمی یا چاپی است. این مجموعه، علاوه بر حفاظت از این متون، فعالیت‌های علمی دیگری از قبیل جمع‌آوری، ترمیم، طبقه‌بندی، تحقیق و نشر آنها را نیز برعهده دارد.
مدیر ایرانی-ارمنی این موزه فعالیت‌های زیادی در راستای شناخت دو کشور ایران و ارمنستان انجام می‌دهد از جمله برگزاری چندین نمایشگاه و تبادل اطلاعات برای خوانش و مرمت نسخ خطی. یکی از این برنامه‌ها در راستای بزرگداشت نقاش ایرانی ارمنی بود پیش از این هم بارها نمایشگاه‌هایی برگزار کرد که هر کدام با استقبال خوبی مواجه شده است.
امروز نیز قرار است نمایشگاهی با عنوان شعر تندیس‌ها به مناسبت صد و سی سالگی آندره سوروگیان در موزه ماتناداران افتتاح شود. این موزه با همکاری مؤسسه علمی نسخه‌های خطی ماتنداران، موزه کلیسای اچمیادزین و مادر آتور آثار نقاشی «آندره سوروگیان» نقاش و هنرمند ایرانی-ارمنی از شاهنامه فردوسی را به نمایش می‌گذارد.
ایوت تجریان مدیر بخش موزه ماتناداران
آندره سوروگیان معروف به درویش‌خان، نقاش برجسته مینیاتور و یکی از بنیان‌گذاران شیوه مردمی در نقاشی ایرانی معروف به نقاشی قهوه‌خانه‌ای بوده است و در نقاشی ایرانی و سبک نقاشی مینیاتور صاحب سبک بود. این هنرمند ارتباط تنگاتنگی با مردم ارمنی و گذشته تاریخی آنها داشت.
پیش از این نیز همایشی برای این هنرمند ارمنی-ایرانی با همکاری با همکاری سفارت جمهوری ایران در جمهوری ارمنستان، مرکز فرهنگی سفارت جمهوری ایران در جمهوری ارمنستان و بنیاد سوروگیان برگزار شده بود.
در این راستا «ایوت تجریان» مدیر بخش موزه ماتناداران در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: این نمایشگاه با هدف یادبود این هنرمند ایرانی-ارمنی برپا شده است. پیش از این آمانوئل سوروگیان نوه آنتوان و فرزند آندره، که اکنون ۹۴ ساله ساکن آلمان هست، کلکسیون بزرگی از آثار پدر و عکس‌های پدربزرگش (آنتوان عکاس مشهور دوره ناصرالدین شاه) را اهدا کرده بود.
وی با بیان اینکه این نمایشگاه به مدت ۶ ماه در موزه ماتناداران برپا خواهد بود گفت: ما در این موزه و در موزه اچمیادزین نیز آثاری از سوروگیان داریم که به نمایش می‌گذاریم. در مجموع حدود ۳۰ اثر به نمایش گذاشته می‌شود که وی از داستانهای شاهنامه کشیده است. آثاری که از آندره سوروگیان در موزه ماتناداران نگهداری می‌شود با آثار موجود در موزه کلیسای اچمیادزین تفاوت دارد. آثار آنجا از اسطوره‌های تاریخی ارمنی است، ولی آثار موزه ما بیشتر از خیام و باباطاهر و شاهنامه فردوسی است.
تجریان که موضوع پایانه نامه‌اش «زندگی و آثار آنتوان سوروگین، عکاس ایرانی» بوده است گفت: این موزه به انیستیتوی نسخه شناسی و موزه نسخه‌های دست خطی معروف است و کسی به عکس‌های آرشیوی آن توجه نکرده بود در حالی که نگاتیوهای شیشه‌ای و عکس‌های زیادی از نسل اول عکاسان ارمنی درباره ایران داریم. من سه سال روی آن کار کردم و نتیجه آن برگزاری چند همایش و نمایشگاه شد.
در حال حاضر هم می‌توان نمایشگاه موقتی از تصاویر عکاسان ارمنی که به ایران آمده و عکاسی کرده‌اند را مشاهده کرد. این نمایشگاه به مدت ۶ ماه باید برگزار می‌شد اما هر بار به دلیل استقبالی که از آن شد، تمدید کردیم.
آندره سوروگیان ۹ سال در انزوا به سر برد و غرق در آثار فردوسی شد و ۴۱۶ اثر از شاهنامه فردوسی را نقاشی کرد که با تاریخ فوت این شاعر همخوانی داشت
تجریان به برگزاری نمایشگاه قاجار نیز اشاره کرد و گفت: این نمایشگاه هم به دلیل استقبال زیاد، بارها تمدید شد. منتها ما نمی‌توانستیم نسخه‌ها را خیلی طولانی به معرض نمایش بگذاریم به همین دلیل در طول سه سال، بارها آثار جا به جا می‌شد.
وی گفت: در این موزه بیش از ۴۵۰ نسخه ایرانی داریم و قسمتی از آن متعلق به دوره قاجار است. برخی از نسخه‌ها ناشناس هستند یا دیباچه ندارند بنابراین با توجه به سبک تهیه کاغذ و خط می‌توانستند قاجاری باشند. از این آثار هم در نمایشگاه استفاده کردیم. ایران برای ارمنیان بسیار مهم است و الهام بخش کارهای هنری آنها می‌شود. مانند آندره سوروگیان که عاشق ایران بود.
وی که پیش از این مدیر بخش هنری موزه بوده است گفت: بعد از اینکه من مدیر موزه مانتاداران شدم، ۹۰ درصد نمایشگاه‌ها و برنامه‌هایمان مرتبط با ایران است حتی نوروز امسال سفره هفت سین در موزه چیدیم. چون معتقد هستم کشورهای همسایه باید همدیگر را بشناسند. زمانی که ارمنستان جزو شوروی بود روابط بین دو کشور ایران و ارمنستان هم کم شد. اما الان زمانی است که باید روابط سیاسی و فرهنگی را احیا کنیم. چون هر کار بزرگی از کارهای فرهنگی نشأت می‌گیرد حتی سیاست.
یکی از نقاشی‌های آندره که به عنوان شاهکار او یاد می‌شود
وی ادامه داد: من در راستای همکاری‌های مشترک یک سفر به همراه همکارانم در موزه به شهرهای قم و تهران داشتیم و از کتابخانه مرعشی، مرکز میراث مکتوب، کتابخانه مرکزی و بنیاد ایرانشناسی دیدن کردیم. در کتابخانه مرعشی و کتابخانه های دیگر تعداد نسخ ارمنی وجود دارد که هیچ وقت روی آن کار نشده است.
تجریان گفت: همچنین همکاری زیادی با سفارت ایران و رایزنی فرهنگی ایران در ارمنستان می‌کنیم. در نظر داریم تا مرمت گران نسخ ایرانی و ارمنی هم با یکدیگر آشنا شوند. چند وقت پیش هم از یکی از مرمتگران مشهور ایرانی دعوت شد تا در دو هفته کارگاه عملی و تئوری برگزار کند. از ایروان هم قرار است چند نفری به ایران بیایند تا فعالیت‌های مشترک انجام شود.
کد خبر 6093804
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند